-
1 obcy
прил.• заграничный• заморский• зарубежный• иногородний• иноземный• иностранный• посторонний• пришлый• странный• чужой* * *obc|y1. чужой; чуждый;\obcy ludzie чужие люди; \obcy element чуждый элемент;
2. иностранный;język \obcy иностранный язык; wyrazy \obcye (-ego pochodzenia) иностранные (заимствованные) слова;
3. \obcyу ♂ чужой; посторонний; незнакомец;\obcyym wstęp wzbroniony посторонним вход воспрещён;
● ciało \obcye инородное тело+1. cudzy 3. nieznajomy, postronny
* * *1) чужо́й; чу́ждыйobcy ludzie — чужи́е лю́ди
obcy element — чу́ждый элеме́нт
2) иностра́нныйjęzyk obcy — иностра́нный язы́к
wyrazy obce (obcego pochodzenia) — иностра́нные (заи́мствованные) слова́
3) obcy м чужо́й; посторо́нний; незнако́мецobcym wstęp wzbroniony — посторо́нним вход воспрещён
•Syn:
См. также в других словарях:
powykreślać — dk I, powykreślaćam, powykreślaćasz, powykreślaćają, powykreślaćaj, powykreślaćał, powykreślaćany «skreślając usunąć, wykreślić wiele czegoś, wykreślić w wielu miejscach» Powykreślać wyrazy obce w tekście. Powykreślać czyjeś nazwiska z listy… … Słownik języka polskiego
deklinować — ndk IV, deklinowaćnuję, deklinowaćnujesz, deklinowaćnuj, deklinowaćował, deklinowaćowany jęz. «odmieniać wyrazy przez przypadki i liczby» Deklinować przymiotniki, rzeczowniki. deklinować się «być deklinowanym, odmienianym» Niektóre nazwiska obce… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… … Słownik języka polskiego
mieszać — ndk I, mieszaćam, mieszaćasz, mieszaćają, mieszaćaj, mieszaćał, mieszaćany 1. «zmieniać położenie cząstek substancji płynnej lub sypkiej potrząsając, poruszając tą substancją albo poruszając czymś w tej substancji; łączyć ze sobą w ten sposób… … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
wpleść — dk XI, wplotę, wpleciesz, wpleć, wplótł, wplotła, wpletli, wpleciony, wplótłszy wplatać ndk I, wpleśćam, wpleśćasz, wpleśćają, wpleśćaj, wpleśćał, wpleśćany «włączyć coś dodatkowo w coś plecionego, plotąc połączyć coś z czymś» Wplatać w warkocze… … Słownik języka polskiego
wtrącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wtrącaćam, wtrącaća, wtrącaćają, wtrącaćany {{/stl 8}}– wtrącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wtrącaćcę, wtrącaćci, wtrąć, wtrącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówiąc,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaśmiecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaśmiecaćam, zaśmiecaća, zaśmiecaćają, zaśmiecaćany {{/stl 8}}– zaśmiecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaśmiecaćcę, zaśmiecaćci, zaśmiecaćśmieć, zaśmiecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień