Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

wyrazy obce

  • 1 obcy

    прил.
    • заграничный
    • заморский
    • зарубежный
    • иногородний
    • иноземный
    • иностранный
    • посторонний
    • пришлый
    • странный
    • чужой
    * * *
    obc|y
    1. чужой; чуждый;

    \obcy ludzie чужие люди; \obcy element чуждый элемент;

    2. иностранный;

    język \obcy иностранный язык; wyrazy \obcye (-ego pochodzenia) иностранные (заимствованные) слова;

    3. \obcyу чужой; посторонний; незнакомец;

    \obcyym wstęp wzbroniony посторонним вход воспрещён;

    ● ciało \obcye инородное тело
    +

    1. cudzy 3. nieznajomy, postronny

    * * *
    1) чужо́й; чу́ждый

    obcy ludzie — чужи́е лю́ди

    obcy element — чу́ждый элеме́нт

    2) иностра́нный

    język obcy — иностра́нный язы́к

    wyrazy obce (obcego pochodzenia) — иностра́нные (заи́мствованные) слова́

    3) obcy м чужо́й; посторо́нний; незнако́мец

    obcym wstęp wzbroniony — посторо́нним вход воспрещён

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > obcy

См. также в других словарях:

  • powykreślać — dk I, powykreślaćam, powykreślaćasz, powykreślaćają, powykreślaćaj, powykreślaćał, powykreślaćany «skreślając usunąć, wykreślić wiele czegoś, wykreślić w wielu miejscach» Powykreślać wyrazy obce w tekście. Powykreślać czyjeś nazwiska z listy… …   Słownik języka polskiego

  • deklinować — ndk IV, deklinowaćnuję, deklinowaćnujesz, deklinowaćnuj, deklinowaćował, deklinowaćowany jęz. «odmieniać wyrazy przez przypadki i liczby» Deklinować przymiotniki, rzeczowniki. deklinować się «być deklinowanym, odmienianym» Niektóre nazwiska obce… …   Słownik języka polskiego

  • język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

  • łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …   Słownik języka polskiego

  • mieszać — ndk I, mieszaćam, mieszaćasz, mieszaćają, mieszaćaj, mieszaćał, mieszaćany 1. «zmieniać położenie cząstek substancji płynnej lub sypkiej potrząsając, poruszając tą substancją albo poruszając czymś w tej substancji; łączyć ze sobą w ten sposób… …   Słownik języka polskiego

  • słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

  • wpleść — dk XI, wplotę, wpleciesz, wpleć, wplótł, wplotła, wpletli, wpleciony, wplótłszy wplatać ndk I, wpleśćam, wpleśćasz, wpleśćają, wpleśćaj, wpleśćał, wpleśćany «włączyć coś dodatkowo w coś plecionego, plotąc połączyć coś z czymś» Wplatać w warkocze… …   Słownik języka polskiego

  • wtrącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wtrącaćam, wtrącaća, wtrącaćają, wtrącaćany {{/stl 8}}– wtrącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wtrącaćcę, wtrącaćci, wtrąć, wtrącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówiąc,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaśmiecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaśmiecaćam, zaśmiecaća, zaśmiecaćają, zaśmiecaćany {{/stl 8}}– zaśmiecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaśmiecaćcę, zaśmiecaćci, zaśmiecaćśmieć, zaśmiecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»